• Home

Categorie archiefADHD

  • Home   /  
  • Archief op categorie "ADHD"
ADHD, Burnout, Uncategorized okt 29,2018

Te druk in mijn hoofd…

 

Is het bij jou ook zo druk in jouw hoofd? Druk met vanalles.

 

Met dingen die moeten op je werk, thuis, je gezin en dan wil je ook nog tijd doorbrengen met je partner, en daardoor hou je nauwelijks… Of beter gezegd…

Geen tijd over voor jezelf.

Als partner van, ouder van maar ook voor jouw sociale leven moet alles goed lopen en bovendien er ook nog eens perfect uit zien. En daar heb je echt alles voor over.

Want ‘nee’ zeggen is een No Go, al zegt jouw lijf iets anders…

Maar dat is jouw lijf en dat negeer je gewoon. Want de kids moeten naar hun clubjes, het huishouden moet gedaan worden, er moet natuurlijk verantwoord gegeten worden en ook op tijd klaar staan voordat je partner thuis komt van het werk.

Okay, valt wel mee toch zo een dagindeling?

En dan liggen de kinderen op bed, je partner is sporten en dus me-time… Eindelijk even tijd voor jezelf…

Tijd voor de bank, kop thee, pak koek en de afstandsbediening voor je favoriete soap. Je gaat zitten en vervolgens word je op je schouder getikt door je partner, die na 2 uur sporten net weer thuis komt.

Lag je te slapen… Wordt er gevraagd? Oh nee hoor, lag naar mijn soap te kijken… Lieg ik terwijl ik in mijn ogen wrijf en zie dat het inmiddels 22.30 uur is… Mijn partner lacht en zegt… Natuurlijk lieverd, je soap is al 2 uur afgelopen…

Had dit jou ook kunnen overkomen?

Dat je zo moe bent dat je op elke plek wel in slaap kan vallen? En daar eigenlijk geen tijd voor hebt want je ‘moet‘ nog zoveel…. Maar er gewoon niks uit je handen komt?

Wat moet jij allemaal nog meer van jezelf wat in je hoofd zit? Behalve alles tot in de detail regelen voor je gezin, het huishouden, jouw verantwoordelijke functie op het werk….

Hoe lang is jouw to-do lijst?

Hoe fijn zou het zijn wanneer je geen to-do lijst nodig hebt…? 

door Shivas
ADHD, Uncategorized okt 7,2018

Learn to listen to your body ….

mde

Just learn to listen to your body to hear what it is telling you…

Een vol hoofd…. Dat mijn hoofd een paar jaar geleden steeds zo vol zat met gedachten maar er niks uit mijn handen kwam was een van de kenmerken die paste bij mijn diagnose ADD. Een hoop opheldering maar ook heel veel vragen kwamen mee bij het krijgen van de diagnose.

Wel medicatie, geen medicatie, hoe gaat mijn toekomst eruit zien, begrip, onbegrip, begrijpen, niet begrijpen…. Kortom een soort van nieuw paniek gevoel.

Mijn beeld bij de diagnose ADD was … Okay nu heb ik dus de bevestiging dat ik dus anders ben. Met de vraag erbij …. Hoe nu verder met al mijn symptomen?

Vermijden van drukke situaties…. Nog een kenmerk die bij ADD past… Sinds de diagnose begreep ik ook opeens waarom ik me dus niet kan concentreren bij het werken in een kantoortuin of bij het lezen van een boek in de huiskamer wanneer manlief tv aan het kijken was, mijn dochter aan het spelen was en mijn oudste thuis kwam en graag haar verhaal kwijt wilde. Ik kon niet schakelen van focus naar aandacht voor iets anders.

In mijn carrière als management assistente werkte ik meestal in een kantoortuin of met meerdere mensen op een kamer. Ik raakte geïrriteerd wanneer ik bezig was met het uitwerken van een notulen en die telefoon weer ging of een collega aan mijn bureau kwam om iets te vragen. Met als resultaat een sacherijnig antwoord of het uren doen over het uitwerken van een simpele notulen.

Thuis reageerde ik dan ook geërgerd wanneer ik met iets bezig was en iemand aandacht vroeg. Zat ik eindelijk ergens in met mijn volledige concentratie werd ik er weer uitgehaald en lukte het mij gewoonweg niet om weer terug te gaan in die focus.

Stap voor stap….De signalen die mijn lijf steeds aangeeft begin ik steeds beter te leren kennen. De irritatie in mijn lijf is ook een signaal….. het resultaat van mezelf steeds onderdompelen in situaties waar ik niet goed mee om kon gaan.

Waarom zou mijn psycholoog het dan nog steeds zo knap vinden dat ik het al 20 jaar volhield?

Instagram bericht 32.

Just learn to listen to your body to hear what it is telling you…

Stap voor stap leer ik te voelen wat er in mijn lijf gebeurt en dat te herkennen, de signalen leren te begrijpen en te verstaan…. En daarop vervolgens leren te anticiperen.

Ik leer lief te zijn voor mezelf, voor mijn lijf…. De enige die ik heb en daar ben ik graag zuinig op.

Luister jij naar je lijf? Weet jij wat je lijf je vertelt?

~Comfort uitbreiden door te leren luisteren naar mijn lijf.~

#herkennen #signalen #begrijpen #verstaan #anticiperen #kleine stapjes #Lifegoals #ADD #ADHD #ADHDcoach #taalvanhetlichaam #zelfkennis #communicatie #burnout #zelfvertrouwen #ruimteinjehoofd #jeenigelijf #lerenvoelen #persoonlijkegroei #gewenstesituatie #werkenaanmijnlijf #nlp #verdieping #verbinding #uitdaging #zelfkennis #nieuweidentiteit

door Shivas
ADHD, Uncategorized okt 5,2018

De betekenis van spaghetti….

Stilte om me heen maar drukte in mijn hoofd.

Kinderen naar school, manlief aan het sporten en straks werken… De ideale omstandigheden om eens lekker los te gaan op alles wat ik wil gaan doen. Maar dan komt het gevoel van lood in mijn gehele lijf… Ik voel me vandaag zo ontzettend chaotisch. Ik wil nog zoveel doen vandaag, maar mijn hoofd is vol en ik heb geen energie. Ik heb gewoon geen fut. Ik ben gewoon moe, op, kapot, futloos…. Blehhhhh. Het liefst plof ik op de bank, zet een leuke serie aan, neem er een pak koek bij en een pot thee en als kers op de taart… een heerlijke warme deken waar je zo in weg kan kruipen.

Maarrrrrrr……….. dan blijft de was liggen, het aanrecht vol vaat en most of all… mijn hoofd blijft vol met gedachten.

Vandaag de dag geef ik er maar aan toe dat mijn hoofd door die gedachten aanvoelt als een bord spaghetti.

….. Een perfecte omschrijving van een dag uit mijn leven 2 jaar geleden.

Sinds een paar jaar heb ik de diagnose ADD gekregen. Sindsdien zijn er heel veel puzzelstukjes op hun plekje gevallen. Die gaven mij heel veel inzichten maar echt tot een oplossing kwam ik toen niet.  Ik vond het wel een fijn idee om die stempel te krijgen van ADD. De versie van ADHD maar dan zonder de hyperactiviteit. Nooit geweten dat het beestje een naampje geven zo een verlichting teweeg zou kunnen brengen. Super blij met mijn diagnose omdat er heel veel puzzelstukjes op hun plek vielen en ook voelde een boel dingen opeens als heel logisch.

Wat een inzicht gaf mij die diagnose, maar ook schrik. Wat nu? Wat betekent deze diagnose naast de verlichting voor mij in de toekomst?

Nog meer gedachten erbij in mijn hoofd… om gek van te worden. Ik werd er jaren terug al eens gek van…. Met als resultaat toen een burn-out. Ik melde me dan ziek op mijn werk, bleef een paar weken thuis waarna ik weer aan het werk ging en mijn oude leventje weer oppakte. Dezelfde structuur, dezelfde gewoontes, dezelfde weg om vervolgens weer in een burn-out te komen. Zo heb ik het zeker 20 jaar volgehouden.

Mijn laatste psycholoog zei … Best knap van jezelf dat je het al 20 jaar zo volhoudt. Ik was blijkbaar een doorzetter.

door Shivas
ADHD, Uncategorized okt 3,2018

Voel jij je ook wel eens dat 5e wiel aan de wagen?

 

~Als 41 jarige moeder van 2 meiden (10 en 20 jaar) dacht ik dat ik een stabiel leven had opgebouwd. Geregistreerd partnerschap en al ruim 16 jaar samen met de meest fantastische stabiele man die er voor mij bestaat, de kinderen zijn gezond, een koophuis en mijn familie waar ik op terug kan vallen. ~

Wie ben ik eigenlijk? Ik was 4 maanden dat ik naar Nederland kwam. Ik ben geadopteerd en ben geboren in Indonesië. Volgens mijn papieren ben ik geboren als buitenechtelijk kind van mijn vader en moeder en daarom ook afgestaan. Ik ben toen met heel veel liefde opgenomen in het gezin. Ik heb ook een jonger geadopteerd broertje uit Indonesië maar dan uit een andere streek.

Het begon al vrij vroeg… Op de basisschool begon het gevoel al, blijkt achteraf. Ik werd meestal als laatste gekozen uit de rij, ik werd wel uitgenodigd op partijtjes maar stond er altijd alleen bij. Ook op de middelbare school hoorde ik niet bij een groepje. Stond vaak alleen in de pauzes …. er kwam nooit iemand naast me zitten in de les.

En nu ook… ervaar ik zo een situatie nog wel eens… het 5e wiel zijn… Gisteren nog… Ik liep naar een groepje “pratende moeders” een prompt viel het gesprek stil. Ik gaf nog aan ze het gesprek mochten voortzetten en dat gebeurde ook een soort van. De moeders draaide hun rug deels naar me toe zette het gesprek voort met een nieuwe vraagstelling. Ik voelde me zo to much op dat moment… Mijn hoofd zei wat anders overigens.

Verjaardagen en taart… Breek me de bek niet open… Daar voel ik me dan ook zo niet fijn. Zeker bij een drukke verjaardag waar ik niemand ken. Kom je de kamer binnen vol met pratende mensen, alle ogen op jou gericht… Je kent niemand, maar uit beleefdheid geef je iedereen een handje en neemt plaats op een stoel… Vaak ben ik blij dat er dan taart en drinken voor me klaar staat. Ook al ben ik geen taartliefhebster… maar het is een goede afleider voor mijn onbehagelijke gevoel in mijn buik. De taart gaat er dan in als koek maar met muizenhapjes, ben ik lekker lang bezig. Het liefst vermijd ik deze verjaardagen ook, het kost mij teveel energie, maar soms ontkom je er gewoon niet aan. Dan zet ik die knop toch maar om en ga ik daar braaf zitten taart eten en koffie nippen en maar hopen dat ze me niet zien.

Jarenlang heb ik het gedrag van die mensen op school en verjaardagen gekoppeld aan mezelf.

  • Ze kiezen mij als laatste dus ik was niet leuk genoeg
  • Ik werd helemaal niet gekozen in een team dus ik was niet sportief genoeg
  • In de pauzes stond ik dan alleen te zijn dus ik zag er niet leuk uit
  • Mensen maken geen praatje met me dus ik ben eng
  • Men komt niet bij me zitten dus ze vinden me vies….

Het zelfbeeld wat ik had werd er niet fraaier op. Jaren heb ik ermee rondgelopen en nog steeds komt mijn lage zelfbeeld wel eens om de hoek gluren.

Je hebt toch een goed leven, je hebt hier alles wat je hartje begeerd, je hoeft geen honger te lijden…. Dat werd mij jarenlang toegeroepen. Ik moest vooral dankbaar zijn voor de kans die ik had gekregen hier op te groeien…. Ergens voelde ik dat ook zo en ook dat alles wat men zei dat het klopte maar toch was dat niet de oorzaak van mijn functie als 5e wiel.

Onbegrip… Ja dat was wat ik steeds voelde wanneer mijn ouders het probeerde te verzachten, wanneer mijn leraren mij probeerde te helpen met extra huiswerk… Ze begrepen niet wat ik daadwerkelijk voelde en wat het met mij deed of wat mij daadwerkelijk dwars zat…

Begreep ik het zelf eigenlijk wel? Ik voelde me toch zo niet gehoord!

Voel jij je ook wel eens niet begrepen of gehoord?

door Shivas

sociale media

Meta

  • Inloggen
  • Berichten RSS
  • Reacties RSS
  • WordPress.org

Categorieën

All Rights Reserved by BusiProf. Designed and Developed by WordPress Theme.